Yolsuz ve Yoldaşsız Olmak

Şimdiye kadar elimde yoldaşsız yürüdüğüm bir yol vardı. Hala yürüyorum ama artık yol da yok. Yürüdüğüm yola ait değilim ve varış noktasını kaybedeli çok oldu. 

Hayatımın her döneminde aradığım "anlam" en anlamsız hali ile karşımda duruyor. Hiç bir zaman kendimi tam anlamı ile anlattığımı düşünmüyorum fakat bu zaman, o zamanların hepsine galebe. Artık beni anlayacak kimse yok biliyorum. Eskisi kadar cesur değilim. Öğretilenin aksini yaşama çabam hep yorucuydu fakat ben saha güçlüydüm. Bugün mücadeleden yorulmuş biri var aynada karşımda. Hala farklı düşünüyor, hala değiştirmek istiyor ve fakat buna gücü yok. Belki de ilk defa korkuyorum. Sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum, kınamaktan, dışlanmaktan. Yolda yalnızım zaten fakat yalnızlığın içinde daha derin yalnızlıklar var biliyorum. O derinlikten endişe duyuyorum. 

"Korkma, senin yanındayım" diyecek birine ihtiyaç duyuyorum. "Düşsen de kaldırırım, yaralansan yaralarını sararım. Yoldaşın olurum, yürüyeceğin başka yollar bulurum, sen tasalanma" diyecek birine.. 

Yeni bir yola ve yoldaşa..