Düzeltme..

Bir önceki yazımda hiç bir zaman dünyaya gelmeyecek kızımdan dem vururken, bunu biyolojik sebeplerden dolayı olacağını düşünerek yapmamıştım. Eğer genetik etkili ise 50 yaşına kadar normal yollarla da çocuk sahibi olabilirim, öyle görünüyor. :) Bunun yanında ben artık evlenmeyi düşünmediğim için böyle söyledim. Bir evlilik yapmak yahut çocuk sahibi olmak gibi bir niyetim kalmadı. 

Yine ikinci turunu atanlar tabiri de bana ait değil. Ben insanları evlenip ayrılmaları ile ilgili yargılamam. Ama bana böyle bir cümleyi kuranı yargılarım. Çünkü bana talkını verirken kendisi salkımı yutmuş sonrasında da bunu "aşağılayıcı ve hakir görücü bir perdeden" bana sunmuşsa yargılarım. Benim anlayışımda "insan" vardır. Evlenmiş, boşanmış, nişan atmış insan yoktur.. 

Başka bir mesele de sorulara verdiğim kısa cevaplar. Ne kadar uzun anlatırsam anlatayım sonuç tek cümlede özetleyecek. Böyle düşündüğüm için kısa yanıtlar veriyorum. Diyorum ya, oradan bakınca burada hayatını mahfetmiş biri var. Bunu değiştirmem mümkün değil. Ama buradan bakınca da hayatı mahfedilmiş ve artık bunu değiştiremeyeceğini düşünen biri var. Kendisinde eski mücadele gücünü hissedemeyen biri. Yorgun biri.

Şimdi ne eski mahalleme sığabilirim ne de kendime yeni bir mahalle bulabilirim. Arafı yaşıyorum dibine kadar. 80 yaşında ölmeye yakın biri olarak yazmıyorum bunu evet ama bu yaşımda Mevlana'nın neden ölüme "şeb-i aruz" dediğini şimdi daha iyi anlıyorum. Bugün ölsem üzülmem hatta dünya denilen bu cehennemden kurtulacağım için sevinirim belki.

Hayalsiz ve hayatsızım artık.