Fahrenheit 451- Okur Yorumu
Roman, lise eğitiminin ardından yıllarını küçük bir kütüphanede tüketmeyi tercih etmiş sıradan bir adamın düşü, kabusu ya da rüyasını anlatıyor. Ray abimiz dört tarafı kitaplarla çevrili bir mekanda uzun vakitler geçirmesinin oluşturduğu psikolojik "rahatsızlık" sonucu (bir şeylerden rahatsız olma anlamında) bu romanı kaleme almış zannımca.
İnsan neyle meşgul olursa daha çok onunla ilgili fikir üretiyor ya da hayal kuruyor. İlk defa bir örgücü de çalışmıştım, sonra nakış dükkanında ardından Kur'an öğreticisi oldum ve şimdi öğretmen... Ne zaman hangi işi yaptıysam o işle ilgili yeni fikirler üretirken buldum kendimi. O anda dünyanın en büyük sorunu o işteki sorunlardı çünkü. Öyle zannediyordum. Bu herkes için geçerli diye düşünüyorum. Ray için de öyle olmuş herhalde.
Ray, romanında bir adamın kitaplara olan aşkını anlatmış. Görevi kitap yakmak olan kitaplara aşık bir adam.. Ne imkansız bir aşk öyküsü değil mi? Bizden yüzyıllar ötesinde yaşayan bu adam yeryüzündeki bütün kitapları yakmakla sorumludur. Ama yakarken gözü kitap yapraklarına ilişir, kitaplarda yazılı cümleleri merak eder, onları saklar ve gizli gizli okur. Hikaye böyle devam eder ve bir şekilde son bulur.
Kitabın benim adıma en can alıcı noktası yazarın kitapları korumak için bulduğu fikir oldu. Onları ezberlemek!! Ray'in bizdeki hafızlık geleneğine gizli bir hayranlık duyduğu konusunda şüphelerim var. Zira 1500 yıl önceki bir yöntemi yüz yıllar sonrasına taşımak istemesine başka bir anlam veremiyorum. Bunun yanında içinde gizli bir aşk nefret duygusu barındırdığını düşünüyorum. Hem kitapları çok seviyor hem de bir o kadar onlardan nefret ediyor. Romanında bu gizli duyguları açığa çıkıyor.
Ayrıca yazar bilerek ya da bilmeyerek kitapların en büyük tehlike olarak kabul edildiği bir dönemde kitaplardan daha büyük bir tehlike ile meseleye çözüm üretmeye çalışmış. Kitaplar bir kağıda, cd'ye, hafıza kartına veya dijital platforma yazıldığı zaman çok masum ürünlerdir fakat ne zaman bir insanın zihnine yazılırlar o zaman dünyanın en tehlikeli şeyi olurlar. Kağıtlar yanar, CD'ler kırılır, programlar silinir ama insan bir kez kitabı zihnine yazmayı görsün hele de yalnızca yazmamış üstüne bir de kalbine kazımışsa o zaman onu yok etmek imkansızdır. Onun ürettiği dalgaları kırmak, yangınları söndürmek, çiçekleri öldürmek imkansızdır.
Bir kitap muhafızı olmak dileğiyle. Selametle.
Yorumlar
Yorum Gönder