MÜSLÜM FİLMİ İZLEYİCİ YORUMU

Sinemaya gitmeyi sevmem. Bence film dediğin uzanıp izlenilen, ileri sarılabilen, sesi ayarlanan gerektiğinde durdurulup üzerine sohbetler edilen ve hatta özgürce ağlanıp gülünen bir ortamda izlenmelidir. Bütün bunlardan yoksun olan bir mekana üzerine para vererek gidilmesini çok saçma buluyorum. Tiyatro başka ama.

İşte sırf bu nedenle toplamda dört kez sinemaya gitmişliğim vardır. Dördü de kendi arzum dışında gerçekleşen kısmi mecburiyet durumlarıdır. Dün yine onca caydırma çabamın sonuçsuz kalması üzerine sırf "sosyalleşmek" adına arkadaşlarla sinemaya gittik. Hem de "Müslüm" filmine.

Bundan on sene evvel biri bana "Bir gün Müslüm Gürses için film yapılacak ve sen onu para verip sinemada izleyeceksin" deseydi. "Uçma, asla böyle bir şey olmaz, olamaz" derdim.

Yıllar yıllar evvel bir çeyiz dükkanında "ütücü" olarak çalışmıştım. Çalışma hayatıma 20. gününde veda ettim. Sebeplerden biri ise sabah 9.00 akşam 9.00,  arabesk müzik çalan bir radyo kanalında mütemadiyen "Müslüm Gürses'e" maruz bırakılmamdı. İçim dışım Müslüm olmuştu. Kabus gibi günlerdi. Müslüm Gürses'e olan bu tepkimin nedenlerinden biri de sanırım onu hiç sevmediğim bir insana çok benzetiyor olmamdı. Hem imaj olarak hem de karakter olarak tıpa tıp aynıydılar. Fakat son zamanlarında Teoman'dan şarkılar söyleyip gözümdeki imajını az da olsa düzelttiği doğrudur. "Hangimiz Sevmedik" hakkında da düşüncelerim son derece olumludur.

Neyse efendim bir şekilde "Müslüm" filmine gittim. Bir öğretmenler gününde, bir öğretmen gözü ile filmi seyrettim. Her sahnesinde Müslüm gibi olan öğrencilerimi tahayyül ettim. Üzüldüm. Ezildim. Anladım. Fark ettim. Affettim. Müslüm Baba, sana hakkımı helal ettim.

Üniversitede bir hocamız "aile bir mucizenin adıdır" demişti. Buna dün ben de şu notu ekledim, "kötü aile ise felaket sebebidir."

Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın.

Selametle.