Hayatımın Üçüncü Evresinde

 Nerede kalmıştık?

Bu yazıyı hayatımın üçüncü evresine besmele çekmemin hemen ardı sıra yazıyorum. İlk evrede, ailesi ile Anadolu'nun bir şehrinde küçük bir mahallenin hemen hemen birbirinin aynı olan insanları ile birlikte yaşayan masum bir kızcağız var. İkinci evrede ise bağımsızlığını ilan etmiş, her milletten insanın olduğu dünyanın küçük bir portatifi olan bir şehirde ayakları üzerinde durmak için mücadele veren ve gurbeti dibine kadar yaşayan, her geçen gün daha da güçlenen, ne istediğinin farkına varan, kendi olabilen bir kadın. Şimdi üçüncü evrede, halihazırda ikinci evrede öğrendikleri ile birinci evredeki yerine yurduna geri dönmüş başına geleceklerin heyecanı ve korkusunu aynı anda yaşayan bambaşka bir insan bulunuyor. Birinci evrede merkezden yönetilirken, ikinci evrede tam bağımsızdım, üçüncü evrede ise özerk bir cumhuriyete adım attım.

Bu yazıyı işte o cumhuriyetten yani kürkçü dükkanımdan yazıyorum. Bir çatı katı cumhuriyeti kurdum kendime. Alt katta ailem var. Yemekler beraber yeniyor. Diğer iş ve işlemlerde herkes özgür, herkes bireysel kararlar ve sorumluluklar taşıyor. :)

Evim Palandöken manzaralı. Gökyüzüne sıfır. Yıldızlar ve ay manzarası bir harika. Karşıda ışıklar yanıyor. Bir terasım var. Bahçeden büyükçe. İşim yürüme mesafesi. Kira da ödemiyorum. Hava şimdilik güzel. Kışın bakacağız çaresine. Evin bir odasına belki bir de soba kurarım nostalji olsun diye. Fırına patates atar karşısına geçer ateşi seyrederim. Burada gezecek pek yer yok. Bu sebepten ötürü kişisel gelişim eylemlerimi artırmayı düşünüyorum. Belki bağlama kursuna giderim. Ehliyet almanın zamanı geldi, diyorlar. Belki bir de otomobil alırım. Kocadan yana umudumu kestiğimden sandığımdan dantellerimi çıkardım, serdim. Bakmalara doyamıyorum. Çok yakıştılar. 

Burada bolca zaman bulurum yazmaya herhalde. Anlatırım olan biteni. Neden geri döndüğümü. Neden İstanbul'umu bıraktığımı.. İçim yaralı. Derdim çok. Yine de hayat güzel, kuşlar uçuyor.

Selametle..