Kur'an'ı Kerim'e Tekme Atan Liseli

Nereden başlasam nasıl anlatsam bilemiyorum. Fakülte yıllarımda en zorlandığım anlar Satanistlik hakkımda malumat sahibi olduğum zamanlardı. Aynı konuyu sınav zamanı tekrar etmek zorunda olmam beni psikolojik olarak çok yormuştu. Dünya üzerinde şeytanın adamları olmayı seçen "eşrefi mahluka" nasıl üzülmezdim? 

Bir yıl sonrasıydı. Atanmış bir öğretmen olarak siyer derslerini anlatıyordum. Peygamberimizin hayatından bahsederken dalga geçen alay eden umursamayan öğrencilerle karşılaşmıştım. İkinci hayal kırıklığını ise o zaman yaşamıştım. Nasıl olabilirdi? Dersten sonra sahile iner bir süre ağlardım. Dönem sonunda öğrencilere "ben size peygamberi anlatamadım ama sizin sayenizde ben onu çok iyi anladım" demiştim. Çünkü o da benzer şeyler yaşamıştı. İnsanlara hakikati anlatırken alay, işkence, savaş.. bir çok mücadele örneği göstermişti. Tek amacı vardı. Kendine bunları yapanlara hakikati anlatmak. Ne haliniz varsa görün deseydi. Allah belanızı versin diye beddua etseydi ayette de söylediği gibi yanında hiç kimse kalmazdı. O sabrettiği için adını tarihe ve milyarlarca insanın gönlüne yazdırdı.

Dün ise üçüncü yıkımımı yaşadım. Kur'an'ı tekmeleyen o çocukları görünce kalbimden vurulmuşa döndüm. Üzüntümü anlatamam. Peygamberin Taif'te taşlanması geldi aklıma. "Onlar bilmiyorlar bilseler yapmazlardı" buyuruyor. Bilseler yapmazlardı.. 

Peki neden bilmiyorlar? Bu cehaletin sebebi ne? Suçlusu kim? 

Çocukluğumuzda "kutsallarımız" vardı. Ekmek, bayrak, ezan, Kur'an.. Yere düşse öpüp kaldırırdık ekmeği, bayrağı, Kur'an'ı. Büyük bir saygıyla dinlerdik ezanı. En "gavurumuz" dahi böyleydi. Aklının ucundan geçmezdi saygısızlık. 

Ne oldu bize? Nerede kaybettik kudsiyetimizi? Bize ne yaptılar? Ne yaptık kendimize?

Suçlamıyorum. Üzülüyorum. Zira dünya derdine düştük. Varımız yoğumuz maddi telaşlar. Okutmalıyız çocuklarımızı. Büyük adam olmalılar. Ekmeklerini ellerine almalılar. Evler test kitapları ile dolmalı. Hafta sonları dahi fizik kimya matematik okutulmalı. 

Peki Ahlak? Edep? Haya? İffet? Hakikat? Adalet? Şefkat? Merhamet? Cesaret..  

Çocuğumuz sabah namazına uyanamadı diye üzüldük mü hiç? Ya da namaz kılmıyor diye? Sınavda kopya çektiği için cezalandırdık mı? Bir çok kez yalan söylemesine göz yummadık mı? 

Biz kaybedeceğiz. Ahlakı kaybedince, maneviyatı, kudsiyeti kaybedince her şeyi kaybedeceğiz. Bizden en değerlimizi çalıyorlar. Bizi bizden alıyorlar. Durduramıyoruz. 

Elimden bir şey gelmiyor, üzülüyorum. Çok üzülüyorum..