Son Zamanlarda Neler Yapıyorum?

 Pasaportumu yeniledim. Ara tatile yetişmediği için yurtiçi bir gezi düzenledim. Antep-Hatay-Urfa-Mardin..

Antep'te midemi, Hatay'da gözümü, Urfa'da gönlümü, Mardin'de ruhumu doyurup döndüm. 

Bir yolculuğa çıkmaya niyet ettiğimde hem yemeğin hem manzaranın hem de insanın hasına denk gelmeyi umarım. Bu gezim tam da böyle dört dörtlük bir geziydi.

Yolda olmayı varmaktan daha çok severim. Yediğim içtiğim benim olsun size tanıdığım güzel insanlardan bahsedeyim.

(Bu arada siz yine de yolunuz düşerse Antep'te katmer, Hatay'da lahmacun, Urfa'da kebap, Mardin'de Süryani Çöreği yemeden dönmeyin)

Mevzuya geri dönelim. Antep'e iner inmez bir toplu taşıma aracına bindim. Kalacağım otele gitmekti niyetim. Fakat paranın ile yaramadığı tek yer toplu taşımalar malum. Kart da basamıyorum. Bir abi sağ olsun benim yerime dıtlattı. Parasını vermek istedim almadı. Hanımı endişelenmiş bu saatte kız çocuğu tek başına. Nereye gidiyorsun dedi. Oteli söyledim. Benim bey seni bırakıp sonra eve gelsin dedi. Sağ olsun. Şaşırdım mı? Elbette hayır ..

Hatay'a geçtik. Kalacak yerimiz Samandağı.. Akdeniz'e kıyısı var. Çok güzel bir köydeyiz. Manzara müthiş. Pansiyona taksi ile gidelim dedik. Taksici abimiz yolda bize Asi'nin denize döküldüğü yeri gösterdi ve yakamozları.. Denizde balık avlayan tekneleri. Ücrete dahil olmayan bir turistik hizmet sundu. Sağ olsun. Şaşırdık mı? Hayır.. (cümleler tekil şahıstan çoğula geçti zira artık yanımda bir arkadaşım daha var)

Pansiyon sahibi burayı eviniz gibi düşünün diyor. Mutfak burada istediğiniz gibi çay demleyin için vs.. Sabah oluyor kahvaltı yapacak bir yer arıyoruz. Ben hazırlarım size diyor. Mükellef bir kahvaltı.. Şaşırdık mı? No..

Urfa'ya geçtik. Ciğer yiyoruz. Abi "buradan nereye gideceksiniz" diyor. "Balıklıgöl'e." "Yürümeyin ben sizi araba ile bırakırım." "Gerek yok sağolun." "O zaman kartımı alın araba lazım olursa ararsınız." Şaşırdık mı? Tabi ki hayııır.

Mardin'deyiz. Valizleri nereye bırakabiliriz? Bırakın o köşeye, bir şey olmaz, Allah'ın izni ile.. Amenna ve saddagna.. Dönüş yolundayız. Valizlere bir şey olmamış. Aklımda güzel vatanımın gönlü güzel insanları.. 

Adres sorduk diye sorulan adrese kadar bize eşlik eden öpretmen arkadaşı, otobüs saatine kadar bizi misafir eden otel sahiplerini, valizlerimizi bize teslim etmek için dükkanını kapatmayan amcayı, kaybettiğim eşyamı bulup getiren muavini ve daha bir çok iyi insanı..

Şükrediyorum, bu topraklarda doğduğum için. Şükrediyorum bu yaşadıklarım şaşırılası şeyler olmadığı için..

Hani oranın nesi meşhur diye bir soru vardır genelde yemeğinden, madeninden, denizinden, dağından, taşından cevap verilen.. Bir memleket var, bu memleketin en meşhur şeyi "insanı"..

Selametle..