Hayatımdan Sessiz Sedasız Çıkanlar

Ne oluyor biliyor musun? Birileri ile tanışıyorum. Zamanla aramızda bir bağ kuruluyor. Sonsuza dek çözülmeyecek gibi sıkı bir bağ bu. Sonra onlar artık "birileri" olmuyor. Hayatımı, özelimi, duygularımı, sevinçlerimi, hüzünlerimi her şeyimi paylaşıyorum. Dert ortağım oluyorlar. Aynı yollarda yürüyoruz, bir çok mutlu anı biriktiriyoruz. Vw bir gün hikayenin diğer tarafındaki kişilerin muhabbeti benim muhabbetimin üstüne çıkıyor. Beklentilerini karşılayamaz oluyorum. Aslında bir şey de beklemediklerini söylüyorlar. Öyle olduğuna da eminim. Ama neden kendimi onların isteklerine cevap veremediğim için suçlu hissediyorum, bilmiyorum. Belki de biliyorum bilemiyorum.  Ben ayarlı seviyorum sanırım. Onlar ise ayarsız sevmemi istiyor. Çizgilerimi aşmamı istiyor. Sonra bir şekilde kırmaya başlıyorum onları. Aslında kırmak istemesem de kırıyorum. Biliyorlar onları kırmak istemediğimi. Bunu istemeden yaptığımı, aslında bir şey de yapmadığımı.. Yapmadığım için kırıldıklarını biliyorlar. O yüzden bana kızmıyor bana kırılıyorlar. Ve bir gün mutlaka sessiz sedasız çıkıp gidiyorlar. Gidiyorum demeden. Hesap sormadan. Kavga etmeden. Öyle kapıyı bile çarpmadan gidiyorlar. Hatta kapıyı kapatırken o kadar sessizler ki gittiklerini anlamamı dahi istemiyorlar. İçlerinde bir duygu var "peşimden gelse keşke.." "gitme" dese yahut "nereye gidiyorsun?.."

Ama demiyorum. Benim tek kabahatim var biliyorum. Ben bir şey yapmadan insanları üzüyorum. Onlar yaptıklarımdan değil yapmadıklarımdan dolayı kırılıyorlar bana.. Ben ise sadece bir şeye kırılıyorum.

Giderken gidiyorum dememelerine.

Bir vedayı hak ediyorum çünkü. Yarım kalmışlıklardan yoruldu kalbim. 

Ne olur onlar da ayarlı sevebilse? Ne olurdu "bundan sonra sende yatıya kalmayacağım ama bir kahve için uğrarım, bir çayını içerim, kapıyı sıkı kapatma özleyince gelirim, misafirin olurum" diyebilseler. 

Yorgunum. Elime kalem kağıt aldığımdan beri yazmaktan yoruldum. Artık anlatmak istiyorum. Bir insan olsun hayatımda. Ne zaman üzülsem onun kapısını çalabileceğim biri. Sarılıp ağlayabileceğim. Ben anlatsam o dinlese. Yorgunum çoook yorgun..