Gözyaşları Dolmadan Dökülmüyor

Yazdan birşey anlamadan güz geldi. Dışarda yağmur var..
Bizim evde her zamanki gibi yine misafir :-)

Yaz günü grip olmayı başarabilen nadide insanlardanım. Bademciklerimin cik'i gitti bademi kaldı. Hepsi badem kadar olup gelen geçen türlü türlü yemeklere boğazı kapatmış durumda. An itibari ile ogs'yle bile geçişler durduruldu. Üç gün daha hasta kalmayı başarabilirsem en az bir beden incelmem garanti.

Yalnız dışarda değil içerde de yağmur var. Gözyaşlarım sebepli sebepsiz dökülüyor. Babam "aynı annen gibi ağlıyorsun" diyor. Anneme benzemek hoşuma gidiyor. O an hem ağlıyorum hem de gülümsüyorum :-)

Babam, hastalığa dayanamadığım için ağladığımı zannediyor. Hani bir şarkı var ya "herkes beni hastayım sanıyor, yastayım hiç kimse bilmiyor".. Evet doğru, hastalık insanı gereksiz duygusallaştırıyor ama bulutlar da öyle birden yağmur bırakmıyor. Yani gözyaşları dolmadan dökülmüyor.

Güz işte yine hüznüyle geldi. Eğlenceli bir yazı yazmak isterken sona doğru melankoliye bağladım. Bu yazımda bile mevsimler arası geçişi fark edeceksiniz.. 
Aniden, habersiz, sakin ve sessiz..